Συγγραφέας:
Ρόμπερτ Φ. Κένεντυ Τζ.
Άρδην τ. 76
Ο Ρόμπερτ Κένεντυ τζούνιορ ερευνά τη συγκάλυψη από τον κρατικό μηχανισμό ενός σκανδάλου γύρω από τα εμβόλια και τον αυτισμό
Μια μυστική συνάντηση
Τον Ιούνιο του 2000, μια ομάδα κορυφαίων κυβερνητικών επιστημόνων και αξιωματούχων στον τομέα της υγείας συγκεντρώθηκαν για μια συνδιάσκεψη στο απομονωμένο συνεδριακό κέντρο Σίμπσονγουντ, στο Νόρκρος της Τζόρτζια. Η συνδιάσκεψη, την οποία συγκάλεσε το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC), έλαβε χώρα σε αυτό το κέντρο αναψυχής των Μεθοδιστών, σε μια δασωμένη περιοχή, δίπλα στο ποτάμι Τσαταχούτσι, προκειμένου να εξασφαλιστεί απόλυτη μυστικότητα. Η υπηρεσία δεν είχε δημοσιοποιήσει τη σύνοδο – έστειλε μόνον ατομικές προσκλήσεις στους 52 συμμετέχοντες. Παρευρίσκονταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από το CDC και τη Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων (ΣΤΜ: FDA – η υπηρεσία των ΗΠΑ που είναι υπεύθυνη για την αδειοδότηση των φαρμάκων και γενικότερα την εποπτεία της φαρμακοβιομηχανίας και της βιομηχανίας τροφίμων), κορυφαίος εμπειρογνώμονας της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας πάνω στα εμβόλια, καθώς και αντιπρόσωποι όλων των μεγάλων κατασκευαστών εμβολίων, περιλαμβανομένων των GlaxoSmithKline, Merck, Wyeth και Aventis Pasteur.[ ] Δεν επιτρεπόταν στους συμμετέχοντες να κάνουν φωτοτυπίες των ντοκουμέντων που θα παρουσιαζόντουσαν, ούτε να πάρουν χαρτιά μαζί τους φεύγοντας.
Οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι και οι εκπρόσωποι της φαρμακοβιομηχανίας είχαν συγκεντρωθεί για να συζητήσουν μια ανησυχητική νέα μελέτη που έθετε σοβαρά ερωτήματα γύρω από την ασφάλεια πολλών εμβολίων που χορηγούνται σε βρέφη και νέα παιδιά. Σύμφωνα με τον επιδημιολόγο της CDC, Τομ Βερστρέτεν –που είχε αναλύσει την τεράστια βάση δεδομένων η οποία περιελάμβανε τα ιατρικά αρχεία 100.000 παιδιών–, ένα συντηρητικό, με βάση τον υδράργυρο, που χρησιμοποιείται στα εμβόλια – το θιμεροσάλ – φαινόταν να ευθύνεται για μια δραματική αύξηση στα κρούσματα αυτισμού και μιας σειράς άλλων νευρολογικών διαταραχών σε παιδιά. “Έμεινα πραγματικά έκθαμβος από αυτά που είδα,” είπε ο Βερστρέτεν στους συγκεντρωμένους, αναφέροντας τον τεράστιο αριθμό προηγούμενων μελετών που έδειχναν να υπάρχει σχέση ανάμεσα στο θιμεροσάλ και την καθυστέρηση στην ομιλία, διαταραχές της συγκέντρωσης, την υπερκινητικότητα και τον αυτισμό. Από το 1991, που η CDC και η FDA συνέστησαν να χορηγούνται σε εξαιρετικά νεαρά βρέφη – σε μια περίπτωση μέσα σε ώρες από τη γέννησή τους– τρία νέα εμβόλια [ΣΤΜ: συνολικά έντεκα επιπλέον εμβολιασμοί, μαζί με τις αναμνηστικές δόσεις] που περιέχουν το συντηρητικό, ο εκτιμώμενος αριθμός κρουσμάτων αυτισμού είχε αυξηθεί κατά 15 φορές, από ένα κρούσμα ανά 2200 παιδιά, σε ένα κρούσμα ανά 166.
Τα ευρήματα ήταν τρομακτικά. Ο Δρ Μπιλ Γουέιλ, σύμβουλος της αμερικάνικης Παιδιατρικής Ακαδημίας, είπε στην ομάδα: “Μπορείτε να παίξετε όσο θέλετε με τα αποτελέσματα, το γεγονός παραμένει ότι είναι στατιστικά σημαντικά.” Ο Δρ. Ρίτσαρντ Τζόνστον, ανοσολόγος και παιδίατρος από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο, του οποίου ο εγγονός είχε γεννηθεί νωρίς το πρωί της πρώτης μέρας της συνδιάσκεψης, ήταν ακόμη πιο ανήσυχος: “Τι λέει το ένστικτό μου; Συγχωρείστε αυτό το προσωπικό σχόλιο, αλλά, μέχρι να μάθουμε καλύτερα τι συμβαίνει, δε θέλω ο εγγονός μου να κάνει εμβόλιο που περιέχει θιμεροσάλ.”
Πανικός και συγκάλυψη
Αντί όμως να πάρουν άμεσα μέτρα, οι αξιωματούχοι και τα στελέχη στο Σίμπσονγουντ έφαγαν το μεγαλύτερο μέρος των επόμενων δύο ημερών συζητώντας πως να κουκουλώσουν τα επιβλαβή στοιχεία. Σύμφωνα με πρακτικά που πήραμε με βάση τον νόμο περί ελευθερίας της ενημέρωσης (ΣΤΜ: νόμος των ΗΠΑ με βάση τον οποίο οι δημόσιες υπηρεσίες υποχρεούνται να παραδίδουν σε οποιονδήποτε πολίτη το ζητήσει οποιοδήποτε μη διαβαθμισμένο έγγραφο έχουν στην κατοχή τους), πολλοί από τους συμμετέχοντες ανησυχούσαν για το πως οι επιβλαβείς αποκαλύψεις για το θιμεροσάλ θα επηρέαζαν τα κέρδη της βιομηχανίας εμβολίων. “Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση από την άποψη της υπεράσπισης από τυχόν μηνύσεις”, είπε ο Δρ. Ρόμπερτ Μπρεντ, παιδίατρος στο παιδιατρικό νοσοκομείο Αλφρέντ Ντυπόν, στο Ντέλαγουεαρ. Ο Δρ. Μπομπ Τσεν, επικεφαλής του τμήματος ασφάλειας των εμβολίων της CDC, εξέφρασε την ανακούφισή του που, “δεδομένου του ευαίσθητου χαρακτήρα της πληροφορίας αυτής, μπορέσαμε να την διαφυλάξουμε από τα χέρια των – ας πούμε, από λιγότερο υπεύθυνα χέρια”. Ο Δρ Τζον Κλέμεντς, σύμβουλος εμβολίων στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, δήλωσε ότι “ίσως αυτή η μελέτη δεν θα έπρεπε να έχει γίνει καθόλου”, προειδοποιώντας ότι η μελέτη “θα παρθεί από άλλους και θα χρησιμοποιηθεί με τρόπους πέρα από τον έλεγχο αυτής της ομάδας.”
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αποδείχτηκε πολύ πιο ικανή στο να διαχειριστεί το πρόβλημα, παρά στο να προστατέψει την υγεία των παιδιών. Η CDC πλήρωσε το Ιατρικό Ινστιτούτο για να διεξαγάγει μια άλλη έρευνα ώστε να συγκαλύψει τους κινδύνους του θιμεροσάλ, δίνοντας στους ερευνητές την εντολή “να αποκλείσουν” τη σχέση της ουσίας με τον αυτισμό. Παρακράτησε τα ευρήματα του Βερστρέτεν, παρότι είχαν ετοιμαστεί για άμεση δημοσίευση, και είπε σε άλλους επιστήμονες ότι τα αρχικά του στοιχεία είχαν “χαθεί” και δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν. Για να παρακάμψει τον νόμο περί ελευθερίας της ενημέρωσης, παρέδωσε τη γιγαντιαία βάση δεδομένων της με τα αρχεία εμβολιασμών σε μια ιδιωτική εταιρεία, δηλώνοντας ότι δεν είναι προσβάσιμη από ερευνητές. Μέχρι να δημοσιεύσει την εργασία του, ο Βερστρέτεν είχε πιάσει δουλειά στη GlaxoSmithKline και είχε επανεπεξεργαστεί τα στοιχεία του ώστε να θάψει τη σύνδεση του θιμεροσάλ με τον αυτισμό! Οι κατασκευαστές εμβολίων είχαν ήδη αρχίσει να αφαιρούν το θιμεροσάλ από τις ενέσεις που γίνονταν σε βρέφη στην Αμερική – συνέχισαν όμως να πωλούν τα βασισμένα στον υδράργυρο αποθέματα εμβολίων τους μέχρι πέρσι (δηλαδή το 2004). Οι CDC και FDA τους βοήθησαν, αγοράζοντας τα εν λόγω εμβόλια για εξαγωγή σε αναπτυσσόμενες χώρες και επιτρέποντας στις φαρμακευτικές εταιρείες να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το συντηρητικό σε μερικά αμερικάνικα εμβόλια, περιλαμβανομένων αρκετών ενέσεων για παιδιά καθώς και εμβολίων τετάνου που χορηγούνται συνήθως σε εντεκάχρονα.
Οι φαρμακευτικές εταιρείες βοηθούνται επίσης από ισχυρούς νομοθέτες στην Ουάσιγκτον. Ο ηγέτης της πλειοψηφίας στη γερουσία, Μπιλ Φριστ, ο οποίος έχει δεχθεί εισφορές 873.000 δολαρίων από τη φαρμακοβιομηχανία, έχει εργαστεί πάνω στην παροχή νομικής ασυλίας στους κατασκευαστές εμβολίων από οποιαδήποτε οφειλή, σε 4200 μηνύσεις που έχουν καταθέσει γονείς παιδιών των οποίων η υγεία έχει υποστεί βλάβη. Σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις, ο Φριστ προσπάθησε να σφραγίσει όλα τα σχετικά με εμβόλια δημόσια έγγραφα, περιλαμβανομένων των πρακτικών της συνδιάσκεψης του Σίμπσονγουντ, και να καλύψει τη φαρμακευτική εταιρεία Eli Lilly, η οποία ανέπτυξε το θιμεροσάλ, από κλητεύσεις για κατάθεση. Το 2002, τη μέρα που ο Φριστ αθόρυβα πρόσθεσε μια τροποποίηση, γνωστή σαν “πράξη προστασίας της Eli Lilly”, σε ένα νομοσχέδιο για την προστασία της πατρίδας, η εταιρεία συνεισέφερε 10.000 δολάρια στην προεκλογική του καμπάνια και αγόρασε 5.000 αντίτυπα του βιβλίου του για την βιοτρομοκρατία. Το μέτρο απορρίφθηκε από το Κογκρέσο το 2003 – νωρίτερα αυτή τη χρονιά, όμως, ο Φριστ είχε βάλει σε έναν αντιτρομοκρτικό νόμο μια τροποποίηση που θα εμπόδιζε την εκδίκαση αποζημιώσεων σε παιδιά που πάσχουν από εγκεφαλικές διαταραχές σχετιζόμενες με εμβόλια. “Οι αγωγές είναι τέτοιας κλίμακας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τους κατασκευαστές εμβολίων σε χρεωκοπία και να περιορίσουν την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε μια βιολογική επίθεση από τρομοκράτες”, λέει ο Μπιλ Ρόζεν, σύμβουλος του Φριστ σε θέματα πολιτικής υγείας.
Οι διαστάσεις του εγκλήματος
Ακόμη και πολλοί συντηρητικοί σοκάρονται από την προσπάθεια της κυβέρνησής τους να συγκαλύψει τους κινδύνους του θιμεροσάλ. Ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής Νταν Μπέρτον, από την Ιντιάνα, επέβλεψε μια τριετούς διάρκειας έρευνα για το θιμεροσάλ, αφού ο εγγονός του διαγνώσθηκε ότι πάσχει από αυτισμό. “Η χρήση του θιμεροσάλ σαν συντηρητικού σε εμβόλια σχετίζεται άμεσα με την επιδημία του αυτισμού”, συνεπέρανε στην τελική της αναφορά η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κυβερνητικής Αναδιάρθρωσης της οποίας ηγείτο. [ ] Η FDA και άλλες υπηρεσίες υπεύθυνες για τη δημόσια υγεία παρέλειψαν να δράσουν, προσέθεσε η επιτροπή, από “θεσμική κακοήθεια για αυτο-προστασία” και “κακώς εννοούμενο προστατευτισμό της φαρμακοβιομηχανίας”.
[ ] Προσωπικά, ενεπλάκην στη συζήτηση με κρύα καρδιά. Σαν δικηγόρος και περιβαλλοντιστής, που είχα επί χρόνια εργαστεί πάνω στην τοξικότητα του υδραργύρου, είχα συχνά συναντήσει μητέρες αυτιστικών παιδιών που ήταν απόλυτα πεπεισμένες ότι τα παιδιά τους ήταν θύματα εμβολίων. Διατηρούσα, ιδιωτικά, τις αμφιβολίες μου.
Αμφέβαλλα ότι ο αυτισμός μπορεί να αποδοθεί σε έναν μοναδικό παράγοντα και σίγουρα καταλάβαινα την ανάγκη της κυβέρνησης να καθησυχάσει τους γονείς ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή. Η εξάλειψη θανατηφόρων παιδικών ασθενειών εξαρτάται από αυτό. [ ]
Μόνον αφού διάβασα τα πρακτικά του Σίμπσονγουντ, μελέτησα τις σχετικές επιστημονικές έρευνες και μίλησα με πολλούς από τους εξέχοντες εμπειρογνώμονες της χώρας μας πάνω στον υδράργυρο, πείστηκα ότι η σύνδεση ανάμεσα στο θιμεροσάλ και την επιδημία παιδικών νευρολογικών διαταραχών είναι πραγματική.[ ] “Οι τάξεις του δημοτικού είναι γεμάτες με παιδιά που έχουν συμπτώματα παθήσεων του νευρολογικού και του ανοσοποιητικού συστήματος”, κατέθεσε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κυβερνητικής Αναδιάρθρωσης η σχολική νοσοκόμος Πάτι Γουάιτ το 1999. “Τα εμβόλια υποτίθεται ότι μας κάνουν υγιέστερους. Όμως, στα 25 χρόνια που κάνω τη νοσοκόμα, ποτέ δεν έχω δεί τόσο πολλά άρρωστα παιδιά. Κάτι πολύ, πολύ λάθος συμβαίνει στα παιδιά μας.”
Περισσότερα από 500.000 παιδιά υποφέρουν σήμερα από αυτισμό και οι παιδίατροι διαπιστώνουν περισσότερα από 40.000 νέα κρούσματα κάθε χρόνο. Η πάθηση ήταν άγνωστη μέχρι το 1943, όταν αναγνωρίστηκε και διαγνώστηκε σε έντεκα παιδιά, γεννημένα τους μήνες μετά την εισαγωγή του θιμεροσάλ στα βρεφικά εμβόλια, το 1931.[ ]
Το πλέον εντυπωσιακό είναι οι προσπάθειες που έχουν κάνει πολλοί από τους επιφανέστερους ερευνητές να αγνοήσουν –και να συγκαλύψουν– τα αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του θιμεροσάλ. Το συντηρητικό, που χρησιμοποιείται για να εμποδίσει την ανάπτυξη μυκήτων και βακτηρίων στα εμβόλια, περιλαμβάνει αιθυλυδράργυρο, μια ισχυρή νευροτοξίνη. [ ] Η Ρωσία απαγόρευσε το θιμεροσάλ στα παιδικά εμβόλια εδώ και είκοσι χρόνια και έκτοτε την έχουν ακολουθήσει η Δανία, η Αυστρία, η Ιαπωνία, η Μεγάλη Βρετανία και όλες οι Σκανδιναυικές χώρες.
“Θα ήταν αδύνατον ακόμη και να σχεδιάσεις μια μελέτη που να δείχνει ότι το θιμεροσάλ είναι ασφαλές”, λέει ο Χάλεϋ, που είναι επικεφαλής του τμήματος χημείας στο πανεπιστήμιο του Κεντάκυ. “Παραείναι τοξικό. Αν κάνεις ένεση με θιμεροσάλ σε ένα ζώο, ο εγκέφαλός του αρρωσταίνει. Αν το βάλεις σε ζωντανούς ιστούς, τα κύτταρα πεθαίνουν. Αν το βάλεις σε μια καλλιέργεια, θα πεθάνει. Γνωρίζοντας αυτά, θα ήταν απίστευτο να το δώσει κάποιος σε ένα βρέφος χωρίς να το βλάψει.”
Εσωτερικά ντοκουμέντα αποκαλύπτουν ότι η Eli Lilly, που πρωτοανέπτυξε το θιμεροσάλ, γνώριζε από την αρχή ότι το προϊόν της μπορούσε να προκαλέσει βλάβη – ακόμη και θάνατο – τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους. Το 1930, η εταιρεία δοκίμασε το θιμεροσάλ χορηγώντας το σε 22 ασθενείς με μηνιγγίτιδα στο τελευταίο στάδιο και όλοι τους πέθαναν μέσα σε μερικές εβδομάδες [ ]. Το 1935, ερευνητές σε έναν άλλο κατασκευαστή εμβολίων, την Pittman Moore, προειδοποίησαν την Eli Lilly ότι οι ισχυρισμοί της για την ασφάλεια του θιμεροσάλ “δεν συμβαδίζουν με τα δικά μας συμπεράσματα”. Οι μισοί από τους σκύλους στους οποίους χορήγησε η Pittman εμβόλια με θιμεροσάλ είχαν αρρωστήσει, οδηγώντας τους ερευνητές της στο να ανακοινώσουν ότι το συντηρητικό είναι “ακατάλληλο σαν ορός για χρήση σε σκύλους”.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα στοιχεία εναντίον του θιμεροσάλ συνέχισαν να αυξάνονται. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το υπουργείο Αμύνης χρησιμοποίησε το συντηρητικό σε εμβόλια για στρατιώτες, απαίτησε από τη Lilly να γράψει στις ετικέτες “δηλητήριο”. Το 1967, μια μελέτη στο Applied Microbiology βρήκε ότι το θιμεροσάλ σκότωνε τα ποντίκια όταν προστέθηκε σε ενέσιμα εμβόλια. Μετά από τέσσερα χρόνια, οι μελέτες της ίδιας της Lilly διέκριναν ότι το θιμεροσάλ ήταν “τοξικό για τα κύτταρα ιστών” σε συγκεντρώσεις ενός μέρους στο εκατομμύριο – 100 φορές μικρότερες από τη συγκέντρωση σε ένα τυπικό εμβόλιο. Παρ’ όλα αυτά, η εταιρεία συνέχισε να προωθεί το θιμεροσάλ σαν “μη τοξικό” και το ενσωμάτωσε και σε τοπικά αντισηπτικά. Το 1977, δέκα μωρά, σε ένα νοσοκομείο του Τορόντο, πέθαναν όταν ένα αντισηπτικό που περιείχε θιμεροσάλ αλείφτηκε στους ομφάλιους λώρους τους.
Το 1982, η FDA πρότεινε την απαγόρευση πώλησης χωρίς συνταγή προϊόντων που περιείχαν θιμεροσάλ και, το 1991, η ίδια υπηρεσία εξέτασε το ενδεχόμενο απαγόρευσης της χρήσης του σε εμβόλια για ζώα. Κατά τραγικό τρόπο όμως, την ίδια χρονιά, η CDC συμβούλεψε τη χορήγηση σε βρέφη μιας σειράς εμβολίων που περιέχουν υδράργυρο. Τα νεογέννητα θα έπρεπε να εμβολιάζονται κατά της ηπατίτιδας Β μέσα σε 24 ώρες από τη γέννησή τους και τα βρέφη ηλικίας δύο μηνών θα έπρεπε να εμβολιαστούν κατά του haemophilus influenzae B και της διφθερίτιδος-τετάνου-κοκκύτη.
Οι εταιρείες και οι «αντικειμενικοί επιστήμονες»
Η φαρμακευτική βιομηχανία γνώριζε ότι τα πρόσθετα εμβόλια ήταν επικίνδυνα. Την ίδια χρονιά που η CDC ενέκρινε τα νέα εμβόλια, ο Δρ. Μόρις Χίλεμαν, ένας από τους ιδρυτές του προγράμματος εμβολίων της Merck, προειδοποίησε την εταιρεία ότι τα εξάμηνα βρέφη στα οποία θα γινόντουσαν οι ενέσεις θα υφίσταντο επικίνδυνη έκθεση σε υδράργυρο. Συνέστησε να σταματήσει η χρήση του θιμεροσάλ, “ιδιαίτερα σε βρέφη και παιδιά”, επισημαίνοντας ότι η βιομηχανία γνώριζε μη τοξικά υποκατάστατα. “Η καλύτερη επιλογή”, προσέθεσε, “είναι η χορήγηση των εμβολίων χωρίς προσθήκη συντηρητικών”.
Για τη Merck και άλλες φαρμακευτικές εταιρείες, όμως, το εμπόδιο ήταν χρηματικό. Το θιμεροσάλ επιτρέπει στη φαρμακευτική βιομηχανία να συσκευάζει τα εμβόλια σε φιάλες που περιέχουν πολλαπλές δόσεις, οι οποίες απαιτούν πρόσθετη προστασία επειδή μολύνονται ευκολότερα από τις πολλαπλές εισόδους βελόνας. Οι μεγαλύτερες φιάλες έχουν το μισό κόστος παραγωγής από τα μικρά, μίας δόσης, φιαλίδια, μειώνοντας το κόστος των διεθνών υπηρεσιών κατά τη διανομή τους σε φτωχές περιοχές που κινδυνεύουν από επιδημίες. Αντιμέτωπη με αυτό το ζήτημα κόστους, η Merck αγνόησε τις προειδοποιήσεις του Χίλεμαν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνέχισαν να προωθούν όλο και περισσότερα εμβόλια με θιμεροσάλ για παιδιά. Πριν το 1989, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στις ΗΠΑ δεχόντουσαν 11 εμβολιασμούς – για πολυομυελίτιδα, διφθερίτιδα-τέτανο-κοκκύτη και ιλαρά-παρωτίτιδα-ερυθρά. Μια δεκαετία αργότερα, χάρις στις συστάσεις των ομοσπονδιακών υπηρεσιών, τα παιδιά δεχόντουσαν συνολικά είκοσι-δύο δόσεις εμβολίων μέχρι να μπουν στο δημοτικό.
Καθώς ο αριθμός των εμβολίων αυξανόταν, το ποσοστό του αυτισμού στα παιδιά απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, 40 εκατομμύρια παιδιά [ΣΤΜ: στις ΗΠΑ μόνον] δέχθηκαν εμβόλια βασισμένα στο θιμεροσάλ, προσλαμβάνοντας επίπεδα υδραργύρου χωρίς προηγούμενο σε μια περίοδο κρίσιμη για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους. [ ]
Στην ηλικία των δύο μηνών, όταν ο εγκέφαλος του βρέφους βρίσκεται ακόμη σε κρίσιμο στάδιο της ανάπτυξής του, τα παιδιά δεχόντουσαν κατά κανόνα τρεις εμβολιασμούς που περιείχαν συνολικά 62,5 μικρογραμμάρια αιθυλυδραργύρου – μια ποσότητα 99 φορές μεγαλύτερη από το μέγιστο ημερήσιο όριο έκθεσης –σύμφωνα με τις εντολές της EPA (environmental protection agency – υπηρεσία προστασίας του περιβάλλοντος των ΗΠΑ) - στο μεθυλυδράργυρο, μιά συγγενική νευροτοξίνη. [ ]
Αξιωματούχοι, υπεύθυνοι για τους παιδικούς εμβολιασμούς, επιμένουν ότι τα επιπλέον εμβόλια ήταν απαραίτητα για να προστατεύσουν τα βρέφη από τις ασθένειες και ότι το θιμεροσάλ είναι ακόμη απαραίτητο στις αναπτυσσόμενες χώρες οι οποίες, όπως συχνά ισχυρίζονται, δεν μπορούν να επωμιστούν το επιπλέον κόστος των φιαλιδίων μιας δόσης, που δεν απαιτούν συντηρητικό. Ο Δρ Πολ Όφιτ, ένας από τους κορυφαίους συμβούλους της CDC για τα εμβόλια, μου είπε “αν έχουμε μια πανδημία γρίπης – και μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια δεν μπορεί παρά να έρθει, γιατί πάντα αυτό συμβαίνει – δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εμβολιάσουμε 280 εκατομμύρια ανθρώπους με φιαλίδια μίας δόσης. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε φιάλες πολλαπλών δόσεων” [ΣΤΜ: Η υπογράμμιση δική μας].
Ενώ όμως οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας μπορεί να είχαν καλές προθέσεις, πολλά από τα μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής της CDC, που υποστήριξαν τα επιπλέον εμβόλια, είχαν στενούς δεσμούς με τη βιομηχανία. Ο Δρ. Σαμ Κάτς, πρόεδρος της επιτροπής, ήταν αμειβόμενος σύμβουλος των περισσότερων κατασκευαστών εμβολίων και υπήρξε μέλος μιας ομάδας που ανέπτυξε το εμβόλιο της ιλαράς και πέτυχε την έγκρισή του το 1963. Ένα άλλο μέλος της επιτροπής, ο Δρ. Νιλ Χάλσεϋ, δούλευε σαν ερευνητής στις εταιρείες εμβολίων και είχε δεχθεί τιμητικές διακρίσεις από την Abbott Labs για την έρευνά του πάνω στο εμβόλιο της ηπατίτιδας Β΄.
[ ] Η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κυβερνητικής Αναδιάρθρωσης ανακάλυψε ότι οι τέσσερις από τους οκτώ συμβούλους της CDC, που ενέκριναν τις οδηγίες για ένα εμβόλιο του rotavirus, “είχαν οικονομικούς δεσμούς με τις εταιρείες που ανέπτυσσαν τις διάφορες μορφές του εμβολίου”.
Ο Όφιτ, που μοιράζεται με άλλους μία πατέντα για ένα από τα εμβόλια, παραδέχθηκε, σε συζήτηση μαζί μου, ότι “θα έβγαζε λεφτά” αν η ψήφος του τελικά οδηγήσει σε ένα εμπορεύσιμο προϊόν. Απέρριψε όμως τον υπαινιγμό μου ότι η άμεση οικονομική εμπλοκή ενός επιστήμονα θα μπορούσε να επηρεάσει την κρίση του. “Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων για μένα”, επιμένει. “Η συμμετοχή μου στη διαδικασία έχει οδηγήσει απλά σε ενημέρωσή μου, όχι σε διαφθορά μου. Όταν καθόμουν γύρω από αυτό το τραπέζι, η μόνη μου πρόθεση ήταν να προσπαθήσω να κάνω συστάσεις που θα ωφελούσαν κατά τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά αυτής της χώρας. Είναι προσβλητικό να λέτε ότι οι γιατροί και οι υπεύθυνοι της δημόσιας υγείας είναι στο τσεπάκι των βιομηχανιών και έτσι κάνουν προτάσεις που γνωρίζουν ότι εμπεριέχουν κινδύνους για τα παιδιά. Απλά, δεν δουλεύουν έτσι τα πράγματα.” [ ]
Οι ευθύνες των κυβερνητικών οργανισμών
Αντί όμως να διεξαγάγει περισσότερες έρευνες για να ελέγξει τη σύνδεση με τον αυτισμό και άλλες μορφές εγκεφαλικής βλάβης, η CDC έθεσε την πολιτική πάνω από την επιστήμη. Η υπηρεσία παραχώρησε τη βάση δεδομένων της πάνω στα παιδικά εμβόλια – η οποία είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό με χρήματα των φορολογουμένων – σε μια ιδιωτική υπηρεσία, εξασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα χρησιμοποιούνταν για περαιτέρω έρευνες. Έδωσε επίσης εντολή στο Ιατρικό Ινστιτούτο της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών να ετοιμάσει μια μελέτη που να καταρρίπτει τη σύνδεση μεταξύ του θιμεροσάλ και των εγκεφαλικών διαταραχών. Η CDC “θέλει να δηλώσουμε ότι αυτά τα πράγματα είναι ασφαλή”, είπε στους άλλους ερευνητές, όταν πρωτοσυναντήθηκαν τον Ιανουάριο του 2001, η Δρ. Μαρί Μακόρμικ, που προήδρευσε στην Επιτροπή Ελέγχου Ασφάλειας Εμβολιασμών του Ιατρικού Ινστιτούτου. “Δεν πρόκειται ούτε καν να υπαινιχθούμε ότι ο αυτισμός είναι πραγματική παρενέργεια” της έκθεσης στο θιμεροσάλ.” Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης, η υπεύθυνη στελέχωσης της επιτροπής, Καθλίν Στράτον, προέβλεψε ότι το Ιατρικό Ινστιτούτο θα συμπέραινε ότι τα στοιχεία ήταν “ανεπαρκή για να αποδείξουν ή να καταρρίψουν την ύπαρξη αιτιακής σχέσης” μεταξύ θιμεροσάλ και αυτισμού. Αυτό, πρόσθεσε, ήταν το αποτέλεσμα πoυ “θέλει ο Γουόλτ” - Αναφερόμενη στον Δρ. Γουόλτερ Ορενστάιν, διευθυντή του Εθνικού προγράμματος εμβολιασμών της CDC. [ ]
Ακόμη και δημοσίως, οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι δεν έκρυβαν ότι ο πρώτος τους στόχος στη μελέτη του θιμεροσάλ ήταν να σκορπίσουν τις αμφιβολίες για τα εμβόλια. “Τέσσερις διαφορετικές μελέτες διεξάγονται αυτή τη στιγμή για να καταρρίψουν την προτεινόμενη σχέση μεταξύ θιμεροσάλ και αυτισμού”, βεβαίωνε σε μια συνάντηση στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, τον Μάιο του 2001, ο Δρ. Γκόρντον Ντάγκλας, τότε διευθυντής στρατηγικού σχεδιασμού για την έρευνα στα εμβόλια στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας. [ ] Ο Ντάγκλας είχε παλιότερα υπηρετήσει σαν πρόεδρος του τμήματος εμβολιασμών της Merck, όπου είχε αγνοήσει προειδοποιήσεις για τους κινδύνους του θιμεροσάλ.
Τον Μάιο της περασμένης χρονιάς, το Ιατρικό Ινστιτούτο εξέδωσε την τελική του αναφορά. Το συμπέρασμα: Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ του αυτισμού και του θιμεροσάλ στα εμβόλια. Αντί να εξετάσει τον μεγάλο όγκο βιβλιογραφίας, που περιγράφει την τοξικότητα του θιμεροσάλ, η αναφορά στηρίχτηκε σε τέσσερις εγκληματικά ελλειμματικές επιδημιολογικές μελέτες, που εξετάζουν ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα παιδιά δεχόντουσαν πολύ μικρότερες δόσεις απ’ ό,τι τα παιδιά στις ΗΠΑ. Παρέπεμπε επίσης σε μια νέα έκδοση της μελέτης του Βερστρέτεν, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics, η οποία είχε υποστεί πρόσθετη επεξεργασία για να μειώσει τη σχέση μεταξύ θιμεροσάλ και αυτισμού. Η νέα μελέτη περιελάμβανε παιδιά τόσο μικρά στα οποία δεν μπορούσε να διαγνωστεί ο αυτισμός και παρέβλεπε άλλα που έδειχναν σημάδια της πάθησης. Το Ιατρικό Ινστιτούτο δήλωσε ότι η υπόθεση έχει κλείσει και – σε μια πρόταση παράδοξη για επιστημονικό σώμα – συνέστησε να μη γίνει παραπέρα έρευνα.
Η αναφορά μπορεί να ικανοποίησε τη CDC αλλά δεν έπεισε κανέναν. Ο βουλευτής Ντέιβιντ Γουέλντον, ένας ρεπουμπλικάνος γιατρός από τη Φλόριντα, που υπηρετεί στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κυβερνητικής Αναδιάρθρωσης, επιτέθηκε στο Ιατρικό Ινστιτούτο, λέγοντας ότι στηρίχτηκε σε μια χούφτα μελέτες που είχαν “θανάσιμα ελαττώματα” λόγω “κακής σχεδίασης” και δεν αντιπροσωπεύουν “το σύνολο της επιστημονικής και ιατρικής έρευνας”. Οι αξιωματούχοι της CDC δεν ενδιαφέρονται για μια τίμια αναζήτηση της αλήθειας, μου είπε ο Γουέλντον, επειδή “ένας συσχετισμός μεταξύ εμβολίων και αυτισμού θα τους υποχρέωνε να παραδεχτούν ότι οι πολιτικές τους έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα χιλιάδες παιδιά. Ποιος θα ήθελε να βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα για τον εαυτό του;”
Η αλήθεια αρχίζει να αποκαλύπτεται
Κάτω από την πίεση του Κογκρέσου και των γονέων, το Ιατρικό Ινστιτούτο συγκάλεσε μια άλλη επιτροπή για να αντιμετωπίσει συνεχιζόμενες ανησυχίες σχετικά με το πρόγραμμα πληροφόρησης δεδομένων για την ασφάλεια των εμβολίων. Τον Φεβρουάριο, η νέα επιτροπή, που απαρτίστηκε από διαφορετικούς επιστήμονες, κριτικάρισε τον τρόπο με τον οποίο είχε χρησιμοποιηθεί η βάση δεδομένων στη μελέτη του Βερστρέτεν, και αξίωσε από την CDC να δώσει στο κοινό πρόσβαση στη βάση δεδομένων της για τους εμβολιασμούς.
Μέχρι αυτή τη στιγμή πάντως, μόνο δύο επιστήμονες έχουν πετύχει να αποκτήσουν πρόσβαση. Ο Δρ. Μαρκ Γκάιερ, πρόεδρος του Κέντρου Γενετικής της Αμερικής, και ο γιος του Ντέιβιντ, έφαγαν ένα χρόνο μαχόμενοι για να πάρουν τα ιατρικά αρχεία από τη CDC. Από τον Αύγουστο του 2002, όταν μέλη του Κογκρέσου πίεσαν την υπηρεσία να παραδώσει τα δεδομένα, οι Γκάιερς έχουν ολοκληρώσει έξι μελέτες που αποδεικνύουν έναν ισχυρό συσχετισμό μεταξύ του θιμεροσάλ και νευρολογικών βλαβών σε παιδιά. [ ] Μια άλλη ακαδημαϊκή μελέτη βρήκε ότι τα παιδιά που έλαβαν μεγαλύτερη δόση θιμεροσάλ σε εμβόλια είχαν σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν ότι πάσχουν από αυτισμό και περισσότερο από τριπλάσια πιθανότητα να υποφέρουν από διαταραχές της ομιλίας και από διανοητική καθυστέρηση. Άλλη μια μελέτη, που πρόκειται να δημοσιευτεί σύντομα, δείχνει ότι τα ποσοστά αυτισμού παρουσιάζουν κάμψη μετά την πρόσφατη αφαίρεση του θιμεροσάλ από τα περισσότερα εμβόλια.
Ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εργαζόταν για να εμποδίσει τους επιστήμονες να μελετήσουν τα εμβόλια, άλλοι ανέλαβαν τη σκυτάλη για να μελετήσουν τη σχέση με τον αυτισμό. Τον Απρίλιο, ο ρεπόρτερ Νταν Όλμστεντ, του UPI, εκπόνησε ο ίδιος μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες μελέτες. Αναζητώντας παιδιά που δεν είχαν εκτεθεί στον υδράργυρο των εμβολίων – το είδος του πληθυσμού που οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τυπικά σαν “πληθυσμό ελέγχου” στα πειράματα – ο Όλμστεντ μελέτησε τους Άμις (ΣΤΜ: θρησκευτκή αίρεση) της κομητείας Λάνκαστερ στην Πενσυλβάνια, οι οποίοι αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Με βάση τα πανεθνικά επίπεδα αυτισμού, ο Όλμστεντ υπολόγισε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν 130 αυτιστικοί ανάμεσα στους Άμις. Βρήκε μόλις τέσσερις. Ο ένας είχε εκτεθεί σε ψηλά επίπεδα υδραργύρου από ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Οι άλλοι τρεις – περιλαμβανομένου ενός παιδιού που είχε υιοθετηθεί έξω από την κοινότητα των Άμις – είχαν κάνει τα εμβόλιά τους.
Σε πολιτειακό επίπεδο, πολλοί αξιωματούχοι έχουν επίσης διεξαγάγει έρευνες για το θιμεροσάλ. Ενώ το Ιατρικό Ινστιτούτο ήταν απασχολημένο με το κουκούλωμα των κινδύνων, το πολιτειακό κογκρέσο της Αϊόβα χτένιζε προσεκτικά όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά και βιολογικά δεδομένα. [ ] Το γεγονός ότι η αύξηση του αυτισμού κατά 700% στην Αϊόβα επήλθε τη δεκαετία του 1990, αμέσως μόλις όλο και περισσότερα εμβόλια προστέθηκαν στα προγράμματα εμβολιασμού των παιδιών, αποτελεί απόδειξη από μόνο του. Πέρυσι, η Αϊόβα έγινε η πρώτη πολιτεία που απαγόρευσε τον υδράργυρο στα εμβόλια, ακολουθούμενη από την Καλιφόρνια. Παρόμοιες απαγορεύσεις βρίσκονται σήμερα υπό εξέταση σε τριανταδύο άλλες πολιτείες.
Αντί όμως να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα, η FDA συνεχίζει να επιτρέπει στις φαρμακοβιομηχανίες να βάζουν θιμεροσάλ σε ντουζίνες φαρμάκων που χορηγούνται χωρίς συνταγή, όπως επίσης στα στεροειδή και το ενέσιμο κολλαγόνο. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να στέλνει εμβόλια με θιμεροσάλ σε αναπτυσσόμενες χώρες – κάποιες από τις οποίες αντιμετωπίζουν τώρα μια έκρηξη του αριθμού των κρουσμάτων αυτισμού. Στην Κίνα, όπου η πάθηση ήταν ουσιαστικά άγνωστη πριν την εισαγωγή του θιμεροσάλ από τις αμερικάνικες φαρμακοβιομηχανίες το 1999, αναφορές των ειδησεογραφικών πρακτορείων δείχνουν ότι υπάρχουν σήμερα περισσότεροι από 1,8 εκατομμύρια αυτιστικοί. Παρότι είναι δύσκολο να βρει κανείς αξιόπιστους αριθμούς, οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού φαίνονται να βρίσκονται σε έξαρση επίσης στην Ινδία, την Αργεντινή, τη Νικαράγουα και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, που χρησιμοποιούν σήμερα εμβόλια με θιμεροσάλ. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνεχίζει να επιμένει ότι το θιμεροσάλ είναι ακίνδυνο, αλλά υπόσχεται να συνεχίσει να ερευνά το ενδεχόμενο να σχετίζεται με νευρολογικές διαταραχές.
Αφιέρωσα χρόνο για τη μελέτη αυτού του ζητήματος επειδή πιστεύω ότι αποτελεί μια ηθική κρίση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αν, όπως δείχνουν τα στοιχεία, οι αρμόδιες για τη δημόσια υγεία αρχές επέτρεψαν εν γνώσει τους στη φαρμακοβιομηχανία να δηλητηριάσει μια ολόκληρη γενιά παιδιών στην Αμερική, οι πράξεις τους αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στα χρονικά της αμερικανικής ιατρικής. “Η CDC είναι ένοχη ανικανότητας και βαρειάς αμέλειας” λέει ο Μαρκ Μπλάξιλ, αντιπρόεδρος της Safe Minds, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ανησυχεί για τον ρόλο του υδραργύρου στα φάρμακα. “Οι βλάβες που έχουν προκληθεί από την έκθεση σε εμβόλια είναι μαζικές. Είναι χειρότερες από τον αμίαντο, χειρότερες από το κάπνισμα, χειρότερες απ’ οτιδήποτε έχετε ποτέ δει.” [ ]
Μετάφραση:
Αμπού Νικόλα αλ Γιουνάνι
Πηγή: Rollingstone.com., 20/7/2005
* ΣΤΜ: Το άρθρο αυτό του Ρ. Κένεντυ (δικηγόρου, γιου του δολοφονηθέντος αντιπροέδρου των ΗΠΑ) είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα. Αφ’ ενός επειδή περιέχει σημαντικές πληροφορίες για τους κινδύνους που εμπεριέχουν τα εμβόλια γενικά, και αυτά που προορίζονται για μαζικούς εμβολιασμούς ειδικότερα, και εφ’ ετέρου επειδή αποκαλύπτει τον εγκληματικό ρόλο των φαρμακευτικών εταιρειών και των κρατικών υπηρεσιών που υποτίθεται ότι τις ελέγχουν, αλλά στην πραγματικότητα τις υπηρετούν και τις καλύπτουν.
Πηγή:http://www.ardin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου