O πρωτος καθ.Πανεπιστημιου που εκφραστηκε δημόσια κατά του εμβολίου και προεκτάσεις που εντοπίζουμε.

Πράγματι πολυ τεκμηριωμένο το άρθρο του κ.Καθηγητή και αξίζει προβολής αφού δε διακρίνεται από συνομωσιολογία αλλά από απόλυτα τεκμηριωμένα τοξικολογικά στοιχεία.Πρόκειται για έναν τομέα που οφείλουμε να αναπτύξουμε στο φαρμακείο και να προστατεύουμε τους ασθενείς μας από τις αγνωστες επιδράσεις των ουσιών.Γιατί αν δεν αναπτυξουμε εμείς την τοξικολογία και την πρόληψη ,μην περιμένουμε να το κάνουν οι γιατροί ούτε οι δημόσιοι φορείς γιατί απλά η τοξικολογία δεν αποφέρει σε κανέναν από αυτούς άμεσο κέρδος.Οφείλουμε όμως να ασκούμε το ρόλο μας και να αναπτυξουμε στο φαρμακείο την επιστημη εκείνη που σκοπό έχει να προφυλάξει τη δημόσια υγεία με το να εντοπίζει και να αφαιρεί τα τοξικά συστατικά.Η φαρμακολογία θεραπεύει και η τοξικολογία προλαμβάνει.Και τα δύο πρέπει να βρίσκονται μέσα στο φαρμακείο και ειδικά στις μέρες μας μπορούμε να πετύχουμε αναβάθμιση του ρόλου μας με τις αυθαιρεσίες των εταιριών σχετικά με τα συστατικά που χρησιμοποιούν.

 Πηγη:http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-11-15&s=dialogos

Τα στοιχεία για τη γρίπη των χοίρων (Η1Ν1) που ανακοινώθηκαν από αρμόδιους διεθνείς φορείς δείχνουν ότι συμπεριφέρεται σαν την κοινή εποχική γρίπη, προκαλώντας λιγότερους θανάτους.

Εντούτοις, η κοινή γνώμη είναι ανήσυχη όχι τόσο για τη γρίπη όσο για την ασφάλεια του εμβολίου της, διότι γνωρίζει ότι δεν υπήρξε ο απαιτούμενος χρόνος για να δοκιμαστεί και να καθοριστούν οι παρενέργειές του με σχετική βεβαιότητα.
**Οι ανησυχίες εντάθηκαν όταν αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι η γερμανική κυβέρνηση είχε παραγγείλει άλλο εμβόλιο για τους πολιτικούς αξιωματούχους και το στρατό, το Celvapan (της Baxter), και άλλο για τους υπόλοιπους πολίτες, το Pandemrix (της Glaxo-SmithKline). Ετσι, κατηγορήθηκε για κοινωνικό ρατσισμό, καθώς το Pande-mrix, που προορίζεται για τις μάζες, περιέχει ένα ανοσοενισχυτικό έκδοχο, το σκουαλένιο, του οποίου οι παρενέργειες δεν είναι γνωστές, όπως και το έκδοχο θειομερσάλη, που είναι άκρως τοξικό διότι περιέχει υδράργυρο. Από το άλλο μέρος, το Celvapan που θα πάρουν οι ελίτ και οι φύλακες, θεωρείται ασφαλέστερο διότι δεν περιέχει έκδοχα. Εντούτοις, ούτε και αυτό έχει δοκιμαστεί κλινικά επαρκώς.
**Και τι σχέση έχουν όλα αυτά μ' εμάς; Το εμβόλιο που θα διατεθεί για τον εμβολιασμό μας είναι το Pandemrix -εκτός κι αν έχει παραγγελθεί και το Celvapan για... ειδικές χρήσεις. Οι αρμόδιοι φορείς του κράτους μας βεβαιώνουν ότι μπορούμε άφοβα να εμβολιαστούμε. Τι λένε, όμως, για την ασφάλεια του εμβολίου η κατασκευάστρια Glaxo και διάφοροι επίσημοι οργανισμοί που το ενέκριναν;
**Ντοκουμέντα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ιατρικών Προϊόντων της Ε.Ε. (ΕΜΑ) και της Glaxo αποκαλύπτουν ότι βασικά συστατικά κάθε δόσης του εμβολίου αποτελούν ένα «ανοσοενισχυτικό» κοκτέιλ χημικών (AS03) που περιέχει σκουαλένιο (10,68 χιλιοστογραμμάρια) μαζί με άλλα έκδοχα, καθώς και το έκδοχο θειομερσάλη (5 μικρογραμμάρια)[1-3]. Το τελευταίο περιέχει 49% υδράργυρο, που σημαίνει ότι κάθε δόση του εμβολίου περιέχει 2,5 μικρογραμμάρια (ή 5 για δύο δόσεις).
Είναι γνωστό πόσο επικίνδυνος είναι ο υδράργυρος. Στα παιδιά, προσβάλλει το συκώτι, δημιουργεί αϋπνίες, απώλεια μνήμης, μαλλιών, δοντιών και νυχιών κ.ά.
Ακόμα και η αμαρτωλή Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ το αναγνωρίζει, προωθώντας την απομάκρυνση της θειομερσάλης απ' όλα τα εμβόλια, ενώ συνιστά λιγότερο από 1 μικρογραμμάριο υδράργυρο (5 φορές λιγότερο από του Pandemrix) σε εμβόλια για παιδιά ηλικίας 6 ετών και κάτω(5).
Αλλά ακόμα και αυτά τα όρια τοξικότητας εξυπηρετούν κυρίως τις εταιρείες.
**Αναφορικά με το ανοσοενισχυτικό σκουαλένιο, η Glaxo παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει πολλά για την ασφάλειά του: «Δεν υπάρχουν δεδομένα για τη χορήγηση των AS03-ανοσοενισχυμένων εμβολίων πριν ή μετά από άλλους τύπους εμβολίων κατά της γρίπης, τα οποία προορίζονται για προπανδημική ή πανδημική χρήση».
Ο δε Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επεκτείνει την αβεβαιότητα και σε όλα τα εμβόλια που χρησιμοποιούν το ανοσοενισχυτικό σκουαλένιο. Το επίσημο επιστημονικό όργανό του, η Παγκόσμια Συμβουλευτική Επιτροπή για τη Ασφάλεια των Εμβολίων (GACVS), επισημαίνει ότι «η εμπειρία από τα εμβόλια με σκουαλένιο έχει αποκτηθεί κυρίως σε ηλικιωμένους χρήστες», και προτείνει ότι «καθώς τα εμβόλια με βάση το σκουαλένιο θα χρησιμοποιούνται σε άλλες ομάδες πληθυσμού, πρέπει να γίνεται προσεκτική έρευνα μετά την κυκλοφορία τους προκειμένου να εντοπιστούν οι παρενέργειές τους»(4).
**Με άλλα λόγια, οι φαρμακευτικές εταιρείες και ο ΠΟΥ μάς χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωα. Το ίδιο θα συμβεί και με το εμβόλιο Pandemrix, αφού η Glaxo παραδέχεται ότι «δεν υπάρχουν δεδομένα για τη χρήση του Pandemrix ή άλλου εμβολίου που περιέχει ανοσοενισχυτικό AS03 σε έγκυες γυναίκες» και ότι «δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα παρακολούθησης μετά την κυκλοφορία του Pandemrix».
Τι παρενέργειες, λοιπόν, πρέπει να αναμένουν όσοι χρησιμοποιήσουν το εμβόλιο Pandemrix; Από τις περιορισμένες κλινικές δοκιμές της Glaxo (μόνο σε 5.000 άτομα 18 ετών και άνω) έχουν παρατηρηθεί τα ακόλουθα:
*Σε πάνω από 1 στους 10 χρήστες: πονοκέφαλος, κούραση, πόνος, κοκκινίλα, πρήξιμο ή σκληρό εξόγκωμα στο σημείο της ένεσης, πυρετός, πόνος σε αρθρώσεις.
* Σε 1 έως 10 στους 100 χρήστες: λεμφαδενοπάθειες (πρησμένοι αδένες στο λαιμό, στη μασχάλη ή στη βουβωνική χώρα), συμπτώματα παρόμοια με της κοινής γρίπης, φαγούρα και εκχυμώσεις (μελανιές) στο σημείο της ένεσης, έντονη εφίδρωση, κρυάδες, κνησμός, αναψοκοκκίνισμα.
* Σε 1 έως 100 στους 1.000 χρήστες: αϋπνία, παραισθήσεις, υπνηλία, ζαλάδες, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα των άκρων, κνησμοί, εξανθήματα, γενικό αίσθημα αδιαθεσίας, διάρροια, εμετοί, πόνοι στην κοιλιά, ναυτία.
*Στις αντενδείξεις αυτού του εμβολίου αναφέρονται τα εξής ακαταλαβίστικα: «Ιστορικό αναφυλακτικής (δηλ. απειλητικής για τη ζωή) αντίδρασης σε κάποιο από τα συστατικά ή στα ίχνη υπολειμμάτων (αβγά και πρωτεΐνες ορνίθων, ωολευκωματίνη, φορμαλδεΰδη, θειική γενταμυκίνη και δεοξυχολικό νάτριο)». Το προκλητικό της υπόθεσης είναι ότι μας ζητούν να γνωρίζουμε αν εμφανίζουμε ευαισθησία σε άγνωστες στους πολλούς χημικές ουσίες σαν τη φορμαλδεΰδη, που μέχρι και στην ταρίχευση πτωμάτων χρησιμοποιείται!
**Τα εμβόλια της γρίπης των χοίρων αποκαλύπτουν πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδοσκοπούν επί πολιτών-πειραματόζωων με τη βοήθεια της Ε.Ε. και του ΠΟΥ.
Ενός οργανισμού που ενώ μας βεβαιώνει ότι η γρίπη δεν είναι επικίνδυνη εγκρίνει επικίνδυνα εμβόλια προς χρήση με τη βοήθεια γνωστών επιστημόνων-καθησυχαστών. Μάλλον το όνομα Παγκόσμιος Οργανισμός Υποκρισίας τού ταιριάζει καλύτερα!

* Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ είναι καθηγητής Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

1. www.emea.europa.eu/human docs /PDFs/EPAR/pandemrix/D-Η1Ν1% 20single%20PDFs/PackageLeaflet /emea-pl-h832pu17el.pdf
2. http://health.gsk.com/docs/UK_ Pandemrix_SPC.pdf
3. http://www.healthview.gr/sites/de fau lt/files/emea-combined-h832el.pdf
4.Http://www.who.int/vaccine_research/documents/Report_on_consultation_on_adjuvant_safety_2.pdf
5. http://www.fda.gov/BiologicsBlo odVaccines/vaccines/Questionsabout Vaccines/ucm070430.htm

Πηγή:http://www.mypharm.gr

Αναχρονιστικές φυλακές μεσαιωνικών μαιευτηρίων

Ο θάλαμος νεογέννητων συνιστά μια αναχρονιστική φυλακή, ένα απαίσιο μέρος που θα έπρεπε να μην υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ένα δωμάτιο για στοίβαγμα ευαίσθητων ανθρώπινων ψυχών.
Ένα από τα πιο λυπηρά, καταθλιπτικά, απάνθρωπα μέρη του κόσμου είναι η φυλακή για νεογέννητα σε μεσαιωνικά μαιευτήρια. Ένας θάλαμος γεμάτος μωρά στοιβαγμένα στα κρεβατάκια τους το ένα δίπλα στο άλλο σαν από αόρατο αυτιστικό χέρι, απόλυτα μόνα, ξεκομμένα ξαφνικά από το άλλο τους μισό – τη μαμά τους. Να κλαίνε ομαδικά από άγχος και απόγνωση, να πιπιλίζουν με το ζόρι μπιμπερό που έχουν τους έχει στερεωθεί καταναγκαστικά στο στόμα τους, να κοιμούνται αποξενωμένα από τον κόσμο και παραιτημένα.
Ας παραμερίσουμε τα ωραία ρουχαλάκια με τα αρκουδάκια που ευχαριστούν τους συγγενείς και απομονώνουν το κακόμοιρο μικρό. Ας εξετάσουμε βαθύτερα αυτήν την μεσαιωνική πρακτική, που συνεχίζει κραταιά στα νοσοκομεία της χώρας μας.
Τα μωρά γεννιούνται. Κάποια δεν οσμίζονται καν τη μάνα τους για ώρες ή μέρες από την στιγμή της γέννησης. Μπαίνουν πλυμένα, ντυμένα και τυλιγμένα με κουβέρτα στο κουνάκι τους. Κάποιες φορές και δύο μαζί στο ίδιο κρεβατάκι, «προς εξοικονόμηση χώρου». Θα περάσουν εκεί το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων κρίσιμων ημερών της ζωής τους.
Θα κλαίνε για ώρα, με τη μαία να έρχεται καθυστερημένα ή καθόλου για να τα παρηγορήσει. Θα κλαίνε ομαδικά, γεμάτα άγχος το ένα από το κλάμα του άλλου. Θα είναι στερημένα από τις βασικές τους αισθήσεις για την ηλικία τους: χωρίς μπούσουλα από τις μυρωδιές της μαμάς, τις μόνες οικείες, από τη φωνή της. Θα είναι περιορισμένα σαν έναν μεγάλο άνθρωπο που του έκλεισαν τα μάτια. Θα τους λείπει το συνεχές άγγιγμα, το χάδι, η σωματική επαφή, οι χτύποι της καρδιάς της μάνας τους. Θα κλαίνε πεινασμένα περιμένοντας μάταια άμεση ανταπόκριση από το περιβάλλον τους, γιατί δεν έφτασε ακόμα η ώρα για τα τρίωρα ταίσματα. Θα μαθαίνουν πώς να συνηθίζουν σε υποκατάστατα του αυθεντικού: πιπίλα και μπιμπερό αντί για θηλή της μαμάς. Σαν τον έφηβο που δε βρίσκει επαφή με την πραγματικότητα και καταφεύγει σε υποκατάστατά της ναρκωτικά. Κάποιες μαίες θα τα βάζουν πλαγιαστά και θα στερεώνουν ένα μπουκάλι στο στόμα τους, για να πιπιλίζουν αενάως τη δυστυχία τους, για να μουδιάζουν και να μη μπορούν να κλάψουν. Όλα θα ταίζονται ταυτόχρονα, προς ευκολία της νοσοκόμας. Εκείνη ξέρει, η μαμά όχι. Το προσωπικό του μαιευτηρίου έχει την ευθύνη των πρώτων ημερών της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι η οικογένεια.
Σε μαιευτήρια του εξωτερικού τέτοια δωμάτια έχουν καταργηθεί προ πολλού. Όλα τα νεογέννητα απολαμβάνουν το αυτονόητο, την συνδιαμονή με τη μητέρα τους (rooming in). Από την πρώτη στιγμή η μητέρα μαθαίνει να αφουγκράζεται την ανάσα του παιδιού της. Το νιώθει πλάι της, διστακτική αρχικά στις κινήσεις της, έπειτα, με την ενθάρρυνση του προσωπικού, πιο σίγουρη για την αγκαλιά της. Μαθαίνει να διαβάζει τα σημάδια, τη γλώσσα του δικού της παιδιού. Χτίζει τον ισχυρό σύνδεσμο που θα διαρκέσει μια ζωή. Το rooming in εφαρμόζεται ως απαραίτητο κομμάτι μιας Φιλικής προς τα Βρέφη πολιτικής και ως μέτρο για την προάσπιση του μητρικού θηλασμού, σύμφωνα με τα Δέκα Βήματα της UNICEF για Φιλικά προς τα Βρέφη νοσοκομεία.
Γιατί, παρά τον καταιγισμό επιστημονικών δεδομένων που μιλούν για έκδηλη ζημιά, πολλά ελληνικά μαιευτήρια δεν αλλάζουν πολιτική; Ως ένα βαθμό γιατί οι επαγγελματίες υγείας δε γνωρίζουν τα καινούργια δεδομένα, πράγμα βέβαια δύσκολο αλλά όμως αληθινό! Κάποιοι έχουν μείνει σε μια παλιά ιατρική που βασίζεται στην παράδοση, όπως έκαναν μάγοι της φυλής στους προιστορικούς χρόνους. «Έτσι κάνουμε γιατί έτσι μάθαμε!». Αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και δεν έχουν μάθει να λειτουργούν με βάση τις επιταγές των νεότερων επιστημονικών αποδείξεων. Από την άλλη μεριά, κάθε αλλαγή είναι δύσκολη. Οι διοικήσεις των μαιευτηρίων πρέπει να σχεδιάσουν καινούργιες πολιτικές, να βεβαιώσουν την εφαρμογή τους, να εκπαιδεύουν τακτικά το προσωπικό τους στα καινούργια δεδομένα. Ο θάλαμος νεογεννήτων συνιστά ευκολία για ένα ιδιωτικό μαιευτήριο. Απαιτεί λιγότερο προσωπικό και σχετικά ανεκπαίδευτο. Αντίθετα, χρειάζονται περισσότερες και έμπειρες μαίες ώστε να καθοδηγούν τη μητέρα που έχει το μωρό δίπλα της και προσπαθεί να το φροντίσει, να το θηλάσει για πρώτη φορά. Οι διοικήσεις των ιδιωτικών μαιευτηρίων θα κάνουν διστακτικά τέτοιες αλλαγές εάν δεν αναγκαστούν από την Πολιτεία.
Όσο λοιπόν εμείς πασχίζουμε να πετύχουμε το στοιχειώδες, να φέρουμε τα φυσιολογικά μωρά πίσω στη μητέρα τους, οι οικογένειες χωρών του δυτικού κόσμου απολαμβάνουν περιγεννητική φροντίδα που έχει προχωρήσει σε επίπεδο επόμενο από εκείνο του απλού rooming-in. Η επιστήμη σήμερα μάς δείχνει ότι το μωρό δεν πρέπει να βρίσκεται δίπλα στη μαμά του, ντυμένο στο κρεβατάκι του, αλλά γυμνό επάνω στη μαμά του – και στο μπαμπά του κάποιες στιγμές, αγκαλιά όσο γίνεται, από τη γέννηση. Αντί να περιορίζεται μέσα στην κούνια-κλουβί, το μωρό από τα πρώτα λεπτά οφελείται τα μέγιστα σε κάθε τομέα εάν βρεθεί σε συνεχή και άμεση σωματική επαφή, δέρμα με δέρμα με τους δικούς του. Επιπρόσθετα, οι περιορισμοί στην επαφή με τους γονείς σε χώρο και χρόνο είναι ακόμα περισσότερο επιζήμιοι σε άρρωστα μωρά και σε γεννήσεις με προβλήματα. Αν στη χώρα μας η παραμικρή παρεκτροπή από το φυσιολογικό για ένα νεογέννητο σημαίνει συχνά νομοτελειακά απομάκρυνση από τη μητέρα του και τοποθέτηση σε θερμοκοιτίδα, με τη μαμά να μην επιτρέπεται να το χαιδέψει ούτε για μια στιγμή επί ημέρες, στο εξωτερικό και σε παρόμοια περιστατικά γιατροί και μαίες πασχίζουν να φέρουν το άρρωστο μωρό σε ακόμα πιο στενή επαφή με τη μητέρα του. Κάθε ιατρική παρέμβαση εκεί σε νεογέννητο δεν επιτρέπεται να απομονώνει το παιδί μακριά από τη μάνα του για περισσότερο από μία ώρα.
Προς το παρόν το –μερικό κι αυτό- rooming in αποτελεί προνόμιο ελάχιστων Ελληνίδων που πληρώνουν περισσότερα χρήματα ώστε να βρεθούν στο μαιευτήριο σε μονόκλινο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο η υγεία, κάτι που αφορά όλα τα παιδιά, εκφυλίζεται μέσα από κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις και η σύγχρονη τάση να αποτελεί ο θηλασμός προνόμιο των ανώτερων τάξεων ενισχύεται. Η ψυχική υγεία ενός μωρού δε μπορεί να είναι προνόμιο πολυτελείας για οικογένειες που έχουν να πληρώσουν.
Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά – ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

Παπαβέντσης Στέλιος (Παιδίατρος, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. )