[επιστολή προς τις εφημερίδες "ελευθεροτυπία", "καθημερινή", "το ποντίκι", "αυγή", "το βήμα", "τα νέα"]
Είναι εύκολο να μην θηλάσεις το παιδί σου. Είναι γρήγορο, ελεγχόμενο και άκοπο να του δίνεις γάλα αγελάδας σε σκόνη. Είναι εύκολο και βολικό να ταΐζει το παιδί η γιαγιά, ο μπαμπάς, η νταντά, ενώ εσύ ξεκουράζεσαι απ’ τον τοκετό, ή επιστρέφεις στη δουλειά σου, ή βγαίνεις για καφέ με φίλες για να αισθανθείς ξανά άνθρωπος. Για να διεκδικήσεις το σώμα σου. Να βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά, να αγοράσεις κρέμες για τις ραγάδες, κρέμες αδυνατίσματος και εξωραϊσμού, να δεις τηλεόραση. Να διεκδικήσεις τη ζωή σου – που την αγοράζεις με χρήμα.
Η αποτυχία του θηλασμού στην Ελλάδα είναι σύμπτωμα κοινωνικής παθολογίας, με κοινωνικές, πολιτισμικές, πολιτικές – και, φυσικά, οικονομικές αιτίες. Πόσο κοστίζει η διατροφή ενός βρέφους με τεχνητό γάλα? Αν ένα κουτί κοστίζει από 10-25 ευρώ[1] ανά εβδομάδα και αν επιμερίσουμε και τις δαπάνες για μπιμπερό, θηλές, θήκες αποθήκευσης της σκόνης, βραστήρες, μηχανές αποστείρωσης, κτλ., το μηνιαίο κόστος μπορεί να φτάσει τα 300 ευρώ ανά βρέφος, για τουλάχιστον 12 μήνες. Είναι δυνατόν? Σίγουρα οι εταιρίες που πουλούν αυτές τις σύγχρονες ανέσεις ξέρουν ακριβώς πόσα κερδίζουν από την ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΙΑ[2] ελληνική οικογένεια…
Οι εταιρίες παρασκευής υποκατάστατων μητρικού γάλακτος, κατασκευής μπιμπερό και θηλών προωθούν τα προϊόντα τους σε μαιευτήρια και γιατρούς (έναντι «ανταποδοτικών οφελών») παραβιάζοντας τον Διεθνή Κώδικα Εμπορίας Υποκατάστατων Μητρικού Γάλακτος (World Health Assembly, 1981) τον οποίο έχει υιοθετήσει επισήμως το Ελληνικό κράτος. Δικτυωμένες σε όλα τα μαιευτήρια της χώρας, έχουν μια τσάντα έτοιμη με δώρα προς τις μητέρες, δίνουν το μπιμπερό στο βρέφος αμέσως μετά τη γέννηση και δεν ρωτούν καν τη μητέρα αν θέλει να θηλάσει. Υπονομεύουν συστηματικά την εμπιστοσύνη των γυναικών στην ανθρώπινη φύση τους, εφαρμόζοντας εμπνευσμένες στρατηγικές που παρουσιάζουν την τεχνητή διατροφή ως πανάκεια για «γερά, έξυπνα και ισορροπημένα παιδιά»… Με την ασίγαστη ανάγκη τους για κέρδος, εφαρμόζουν «επιστημονικές» τεχνικές για να πιέσουν τις ευάλωτες συναισθηματικά και βιολογικά νέες μητέρες να χρησιμοποιήσουν υποκατάστατα μητρικού γάλακτος – και πράγματι έχουν καταφέρει να πείσουν το συντριπτικό ποσοστό αυτών ότι η σύγχρονη γυναίκα, σαν από κάποιο καπρίτσιο της ανθρώπινης φύσης μετά από εκατομμύρια χρόνια κατά την εξέλιξή της στον 20ο αιώνα της κατανάλωσης και του κέρδους, δεν έχει την βιολογική ικανότητα να θηλάσει…
Τα κονιοποιημένα γάλατα δεν είναι επιλογή της σύγχρονης γυναίκας. Είναι επιλογή των γιατρών, του συστήματος υγείας, του νόμου “προστασίας” της μητρότητας, της διαφήμισης. Εξάλλου, οι σύγχρονες Ελληνίδες μητέρες έχουν, πράγματι, πολλούς λόγους να μη θηλάσουν: οι εργαζόμενες φοβούνται την ανεργία, οι κομψευόμενες νομίζουν ότι ο θηλασμός αλλοιώνει την «αισθητική» του στήθους, οι «ενημερωμένες» βλέπουν στα Μ.Μ.Ε. εικόνες γυναικών που θηλάζουν μόνο σε χώρες «του τρίτου κόσμου» που μαστίζονται από λιμούς, πολέμους, κτλ. σε αντιδιαστολή με εικόνες από τα γεμάτα υγεία και ευτυχία παιδιά (των εύπορων τάξεων) του δυτικού κόσμου που διατρέφονται με τα εμπορικά σκευάσματα που τα ίδια αυτά μέσα διαφημίζουν. Εξ άλλου, και μόνον το άγχος της ηδονής που μπορεί να νιώθει μία γυναίκα που θηλάζει μπορεί να εξηγήσει γιατί μία γυναίκα μπορεί να είναι σωματικά ικανή να παράγει γάλα αλλά συναισθηματικά ανίκανη να θηλάσει…
Με ποια λογική υπονομεύουμε τη φυσική και φυσιολογική διαδικασία διατροφής (και ανατροφής) των παιδιών μας, «κόβουμε» το γάλα της βιολογικής μητέρας και χορηγούμε στο βρέφος ένα χημικό «υποκατάστατο»? Με ποια λογική η πλειονότητα των γυναικών στον πλανήτη έχουν συναινέσει να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο πείραμα που έχει ποτέ εκτελεστεί σε ανθρώπους? Με ποια λογική υπομένουμε την αφύσικη «κανονικοποίηση» των λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος – του γυναικείου σώματος?…
Ο θηλασμός αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην διατροφή και στην υγεία.
Θέλω πίσω το σώμα μου. Διεκδικώ το σώμα μου. Θέλω να θηλάζω το παιδί μου. Διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω τη φυσική ιστορία του είδους μου. Σέβομαι το δικαίωμα του παιδιού μου να θηλάσει. Διεκδικώ το δικαίωμα να μην είμαι καταναλώτρια – θέλω να είμαι άνθρωπος.
Θέλω πίσω το σώμα μου. Διεκδικώ το σώμα μου. Θέλω να θηλάζω το παιδί μου. Διεκδικώ το δικαίωμα να συνεχίσω τη φυσική ιστορία του είδους μου. Σέβομαι το δικαίωμα του παιδιού μου να θηλάσει. Διεκδικώ το δικαίωμα να μην είμαι καταναλώτρια – θέλω να είμαι άνθρωπος.
Δεκέμβριος 2009
Κατερίνα Χρυσανθοπούλου
Κατερίνα Χρυσανθοπούλου
[1] Για τις μητέρες που θέλουν «το καλύτερο» για το παιδί τους, υπάρχει και με 45 ευρώ οργανική κατσικίσια σκόνη, βιολογικό προϊόν –για όσες θεωρούν το στήθος της κατσίκας «πιο καλό» για το παιδί από το στήθος της αγελάδας – προφανώς και της μητέρας του…
[2] Ενώ 90% των εγκύων δηλώνει ότι επιθυμεί να θηλάσει, μόλις το 8-10% το καταφέρνει ως τον 4ο μήνα ζωής του βρέφους [ο ΠΟΥ συστήνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ διατροφή με μητρικό γάλα για τους πρώτους 6 μήνες] ενώ η πλειονότητα θηλάζει μόνο για ένα μήνα.
[2] Ενώ 90% των εγκύων δηλώνει ότι επιθυμεί να θηλάσει, μόλις το 8-10% το καταφέρνει ως τον 4ο μήνα ζωής του βρέφους [ο ΠΟΥ συστήνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ διατροφή με μητρικό γάλα για τους πρώτους 6 μήνες] ενώ η πλειονότητα θηλάζει μόνο για ένα μήνα.
Από το blog Πρωτόγαλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου